Curaçao verandert
Chrissy en de wind van verandering
Op een zonnige zaterdagochtend zit de twaalfjarige Chrissy aan de rand van de Sint Jorisbaai. Haar vader, een leraar en gepassioneerde windsurfer, heeft haar geleerd hoe ze de wind kan lezen en hoe ze alles moet voorbereiden om lekker te kunnen windsurfen.
Terwijl ze alles klaarmaakt en uitkijkt over de helderblauwe zee naar de wind- en kitesurfers, voelt ze een zachte bries over haar schouders blazen. Het is niet nieuw, maar deze keer voelt het anders.

“Papa, heb je dat ook gevoeld? De wind waait vandaag anders,” merkt Chrissy op, haar ogen toegeknepen tegen de zon.
Meester Terry knikt bedachtzaam. “Dat klopt, meisje. Het lijkt erop dat de windrichting aan het veranderen is. Kijk, de windsurfers hebben dat ook door en gaan allemaal de andere kant op.”
De afgelopen jaren hebben ze steeds meer gemerkt dat klimaatverandering invloed heeft op de Caribische eilanden. De wind, die vroeger bijna altijd uit het noordoosten kwam, verandert vaker van richting en waait ook steeds harder. Dit heeft grote gevolgen voor de natuur en beïnvloedt nu hun dagelijkse leven, zoals tijdens het windsurfen.

Terwijl Chrissy haar vader helpt met het opzetten van de zeilen, vertelt meester Terry meer over deze veranderingen.
“Wist je dat de gemiddelde windsnelheid toeneemt door klimaatverandering? Dat betekent niet alleen meer snelheid voor wanneer we windsurfen, maar het kan ook gevaarlijk zijn voor onze windturbines aan de noordkant, doordat harde wind meer schade kan aanrichten. Bij te veel wind kunnen de turbines zelfs stoppen met draaien.”
Chrissy kijkt op naar de imposante windturbines die in de verte te zien zijn en die op dit moment vrolijk doordraaien. “Maar als er te veel wind is, waarom bouwen we ze dan?”
“Ze leveren veel energie op, zodat wij minder afhankelijk zijn van gasolie om elektriciteit op te wekken. Maar ze kosten ook meer om te onderhouden. Bij te harde wind moeten ze stoppen om de apparatuur te beschermen. Dan moeten de gasturbines al het werk overnemen. Soms is dat gewoon te veel voor ze en dan…” Hij lacht. “Dan krijg je de bekende black-outs.”
Chrissy grinnikt. “Oh ja, die black-outs!”

Meester Terry gaat verder: “Bovendien leidt de hogere windsnelheid tot snellere verdroging van gewassen. Boeren moeten meer water gebruiken om hun planten in leven te houden. Laatst sprak ik met een boer, Omar, die me vertelde dat een deel van zijn land door het droge weer in brand vloog.”
Terwijl ze het water instapt, wijst Chrissy naar een droog stuk land waar de vegetatie dor en uitgedroogd is. “Komt dat deels ook door de wind?”
Meester Terry knikt. “Inderdaad. De wind blaast het vocht van de bladeren, waardoor de vegetatie sneller uitdroogt.”
Ze stappen op hun planken, zetten de zeilen in de richting van de wind en vertrekken op het turquoise blauwe water, waar ze met een vaart over de golfjes surfen.
Plotseling voelt Chrissy de wind afnemen tot een bijna complete stilte. Het zeil is niet meer bol en voelt zwaar. De surfplank komt tot stilstand. Chrissy probeert het zeil in een andere richting te zetten maar krijgt geen vaart. “Wat is dit nu weer, papa?”
“Dit is een ander effect van klimaatverandering,” zegt meester Terry bezorgd.
“Soms is er juist heel weinig wind en je voelt ook meteen dat het warmer wordt. Dit kan hittestress veroorzaken of zelfs zonnesteken als gevolg hebben. Vooral onder deze hete zon.”
Opeens steekt de wind weer op, maar dit keer uit een totaal andere richting en begint keihard te waaien. Ze pakken hun zeilen op en surfen terug naar de kust. Dit doet Chrissy denken aan de afgelaste Tula-herdenking het jaar ervoor, waar ze was uitgenodigd om te zingen.
“Herinner je je die storm uit Venezuela die alles verwoestte tijdens de ceremonie?” De wind veranderde toen ook van richting. Dit voelt net als vorige keer!” roept ze tegen haar vader.
“Ja,” antwoordt meester Terry. “Veranderende windrichtingen kunnen grote gevolgen hebben, vooral als gebouwen en infrastructuur daar niet op berekend zijn. Windstoten kunnen ook schade veroorzaken door omvallende bomen en regen die naar binnen waait.”
Eenmaal bij de kust aangekomen beginnen ze regendruppels te voelen. Chrissy draait zich om en merkt dat er in de verte donkere wolken samenpakken. “We moeten naar huis, papa,” zegt ze bezorgd. “Het lijkt erop dat er een storm aankomt.”
Meester Terry knikt. Snel ruimen ze alle spullen op en lopen richting de pick-up om ze op te bergen.
“Goed opgemerkt, lieverd. Laten we maar naar huis gaan. Wel jammer dat we niet langer kunnen genieten van de zee. Maar dit hoort er helaas ook bij. We kunnen niet veel meer doen dan ons aanpassen aan de veranderende wind, net zoals we ons moeten aanpassen aan de veranderende wereld om ons heen,” zegt hij vriendelijk terwijl ze de pick-up opstart.
Terwijl ze wegrijden gaat de telefoon van meester Terry af, hij zet hem op luidspreker. “Terry, kun je nu naar Mahuma komen? We hebben een probleem,” klinkt een bezorgde stem.
Meester Terry probeert kalm te blijven. “Papa, dat klinkt niet goed. Normaal belt de Meteo jou alleen bij bijzondere gevallen. Is er iets aan de hand?” zegt Chrissy bezorgd.
“Het zal wel, mi dushi, maar blijf rustig. Misschien valt het allemaal wel mee.” Wanneer meester Terry Chrissy thuis afzet bij haar moeder, geeft hij haar een stevige knuffel. Chrissy wist al dat de gebeurtenis van vandaag slechts het begin was van iets groters.
Iets dat Curaçao totaal zou kunnen veranderen…